Í verkum sínum skoðar listakonan Ingunn Fjóla Ingþórsdóttir gjarnan birtingarmyndir kerfa, hvernig einstaklingurinn er undir áhrifum þeirra, en um leið mótar þau og virkjar í eigin þágu. Á sýningunni FÖLBJARTUR SKÆRDJÚPUR má sjá samtal litríkra, ofinna málverka sem eru í senn kerfisbundin og sett fram til að glæða skilningarvit áhorfandans. Þessi innbyggða tvíhyggja verkanna, efnis og anda, kerfis og skynjunar, marka endurtekið stef innan rannsóknarsviðs listakonunnar sem leikur sér gjarnan að því að skoða þá togstreitu og í raun þá þversögn sem einkennir blæbrigði mannlegrar tilveru.
Litir búa yfir ákveðnu aðdráttarafli, áhrif þeirra og skilningur okkar á þeim er í senn persónubundinn, menningarlegur og óneitanlega gildishlaðinn. Þar sem við sátum á móti hvor annarri á vinnustofunni hennar, lýsti Ingunn því hvernig hún velur liti og greinir samsetningu þeirra. Litavalið vekur upp líkamleg viðbrögð hjá listakonunni, hún fær vatn í munninn og fiðring í maganum þegar hún finnur ákjósanlega samsetningu.
Ingunn gefur sér góðan tíma við gerð verkanna. Hún málar uppistöðuna og stundum ívafið um leið og hún vefur sem gefur henni tækifæri til að stýra bæði litbrigðum og áferð. Valið á lit þráðarins, innri og ytri umgjörð rammans mynda samsetta heild sem er best notið þegar verkin eru skoðuð á víxl, í nálægð og í fjarlægð. Flæðið á milli efnis og anda, kerfis og skynjunar, verður í þessu samhengi fremur áreynslulaust. Auðgert er fyrir áhorfandann að skerpustilla athyglina á þá liti og litaárur sem einkenna verkin, sem og að gaumgæfa í rúðustrikað, alræði vefnaðarins og formúlukennda uppsetningu þeirra.
Í samtölum okkar minntist hún á löngunina til að kalla fram sjónræna togstreitu hjá áhorfandanum. Á þessari sýningu eru áhorfendur því hvattir til að skoða verkin frá mismunandi sjónarhornum, sem heild, í nálægð og ekki síst að taka eftir því hvort eitthvert þeirra kalli á meiri athygli og mögulega viðbrögð.
Karina Hanney Marrero, listfræðingur
