Hólmfríður Sunna Guðmundsdóttir

Allt er á iði og ekkert stendur kyrrt. Í verkunum er tekist á við síkvikt eðli og óróleika náttúrunnar, þar sem allt springur út og að lokum dofnar. Ryþmískar og léttar pensilstrokur endurspegla reglubundið flæði og púls sköpunarverksins. Rík efniskennd og áferð eru áberandi en þau gefa óljósa tilfinningu hvort um sé að ræða hold, landslag, örheim eða kynjaverur. Olía og viðkvæm efni eins og kol og þurrpastel flæða saman en það er mikilvægur partur af sköpunarferlinu að efnin vinni sjálfstætt og renni saman á óvæntan hátt. Ef vel er að gáð má sjá glitta í fínlega teikningu eða kol undir málningunni og í gagnsæinu verður áhorfandinn var við endurtekin og iðandi mynstur sem liggja undir niðri. Mjúkir litir og lífræn form lokka áhorfandann inn í óræðan heim þar sem átök brjótast upp á yfirborðið.