Steingrímur Gauti nálgast málverkið af einstakri alúð og léttleika. Hann treystir á ferlið, lætur viljandi af stjórn og leyfir verkinu að verða til. Fyrir honum er listsköpun eðlislægt og líkamlegt ferli, fremur en vitsmunalegt. Ónákvæmni, endurtekning og höfnun gagnrýnnar hugsunar einkenna vinnubrögð hans og útkoman ber þess jafnan merki, þar sem verkin dansa á línu þess ljóðræna og barnslega. Hið daglega sköpunarferli er hans leið til íhugunar og hugleiðslu. „Ég hugsa ekki þegar ég mála. Hugurinn fylgir hendinni og málunin verður samræða við verkið sem er í vinnslu, nánast ósjálfrátt ferli. Útkoman er ekki endilega vitsmunaleg, frekar líkamleg og kraftmikil.“
Verk hans eru á mörkum þess að vera tjáningarík og jarðbundin, þau fanga kjarna hversdagslífsins og náttúrunnar. Hver pensilstrokan er þrungin líkamleika og ákveðni, hann byggir nostursamlega hvert málningarlagið á fætur öðru og afhjúpar faldar teikningar og merki sem undirstrika áhuga hans á ferlinu.
Samspil sköpunar, egósins og andlegs þroska er Steingrími ofarlega í huga. „Starf listamannsins er að mörgu leyti mjög sjálfhverft – sköpunin kemur innan frá okkur og væntingar okkar snúast um viðurkenningu og framfarir. Við stjórnumst gjarnan af egóinu án þess að gera okkur grein fyrir því. Nýverið hef ég uppgötvað að ferðalag mitt sem Zen-nemi, og sem jógi, hefur hjálpað mér að aðskilja sjálfið og nota egóið sem verkfæri frekar en að láta það stjórna mér. “
Lingering Space afhjúpar samræðu innra sjálfs Steingríms Gauta við heiminn í kringum hann og býður áhorfendum að kanna sínar eigin tilfinningar og innsæiog að uppgötva fegurðina í hversdeginum.
