The Icelandic Love Corporation / Gjörningaklúbburinn / Eirún Sigurðardóttir & Jóní Jónsdóttir

Nálgunin er í grunninn sú sama, hugmyndin ræður miðlinum, en stundum er það samt efnið sem ræður eins og núna með prentin, að sjá hvað efnið getur gert. Við tölum stundum um að verkin okkar séu eins og hluti af tré, einskonar ættartré þar sem að einn hlutur getur átt heima á mörgum greinum, haft mismunandi sögn í sér eftir því hvernig hann er settur fram og í hvaða samhengi.  Við höfum til dæmis gert búning úr nælonsokkabuxum sem varð að veggteppi sem varð svo að silkislæðu.

HAFIÐ ÞIÐ UNNIÐ MEÐ ÞENNAN EFNIVIÐ ÁÐUR, Þ.E. FISKINETIÐ?

Við höfum notað það í eldri verkum t.d. sem undirstöðu í skúlptúr sem kom fyrir í kvikmyndaverkinu okkar, Flökkusinfónía sem er einmitt verið að sýna í New York núna. Við gerðum margar tilraunir til þess að ná fram dýpt í þrykkjunum, okkur langaði að ná fram djúpum litum með stjörnupunktum, sem eru hnútarnir í netinu. Löngun til þess að fanga dýptina út í geim og ofaní hafdjúpin. Við erum einnig uppteknar af heimsmálunum í mjög víðu samhengi, og þar kemur fiskinetið sterkt inn. Í fyrri mónóprentseríum höfum við notað efni eins og nælonsokkabuxur og slæður sem bera sterka fenmíníska sögn í sér og netið er ekki bara fiskinet í okkar huga. Það ber einnig með sér sterka táknmynd fyrir Palestínu, s.s. Palestínuklútinn, og fyrir þá smánartíma sem við lifum núna, sem alþjóðasamfélag, að horfa uppá þjóðarmorð í beinni útsendingu. Við tengjum netið líka við internetið sem er mikill áhrifavaldur í okkar samtíma eins og allir vita en líka við netið sem umlykur hnöttinn á huglægan manngerðan hátt, í lengdar og breiddar gráðum hnattlíkana. Línur sem líta út fyrir að vera í föstum skorðum utanum fullkomna kúlu.

HVERNIG BREYTIST NÁLGUN YKKAR EFTIR MIÐLI? ÞEGAR ÞIÐ FÆRIÐ YKKUR ÚR GJÖRNINGUM YFIR Í PRENT, EÐA ÚR SKÚLPTÚR Í KVIKMYND?

Nálgunin er í grunninn sú sama, hugmyndin ræður miðlinum, en stundum er það samt efnið sem tekur forystuna, eins og núna með prentin, þar sem við viljum sjá hvað efnið getur gert. Við tölum stundum um að verkin okkar séu eins og hluti af tré, eins konar ættartré, þar sem einn hlutur getur átt heima á mörgum greinum og haft mismunandi sögn eftir því hvernig hann er settur fram og í hvaða samhengi. Við höfum til dæmis gert búning úr nælonsokkabuxum sem varð að veggteppi, sem varð að silkislæðu.

HVAÐA HLUTVERKI GEGNIR LEIKUR OG TILVILJUN Í YKKAR SKÖPUNARFERLI?

Bæði leikurinn og tilviljanirnar gegna stóru hlutverki í ferlinu. Það er hluti af því að vera í samstarfi, það gefur öðruvísi svörun en þegar maður vinnur einn með sjálfum sér. Alls konar grín, fliss og glens er oft mikil uppspretta sköpunarkraftsins. Babbstraktið kom til dæmis þannig til okkar. Svo kemur auðvitað í ljós að á bak við grínið er oft mikil viska; eitthvað sem maður fattar ekki alveg strax en kemur í gegnum flæðið. Tilviljanir eru líka hluti af ferli og mikilvægt að leyfa þeim að koma manni á óvart, að taka mark á þeim. Misskilningur getur líka verið mjög skapandi og breytt sýn okkar beggja á hugmynd eða framsetningu verks.

ÞIÐ TALIÐ UM “BABBSTRAKT”, HVERNIG FÆDDIST ÞETTA HUGTAK OG HVAÐA MERKINGU HEFUR ÞAÐ FYRIR YKKUR Í DAG?

Þetta byrjaði bara sem grín í samskiptum við innrammarana okkar. Við vorum eitthvað að tala um að prentin væru abstrakt en með mjög mikilvæg nöfn sem er aðeins öðruvísi en á tímum abstraktsins sem snerist aðallega um liti og form. Þá kom upp þetta nýyrði babbstrakt – babb í myndlistarbátinn – s.s. abstrakt þar sem titillinn er mjög mikilvægur hluti verksins.

ÞIÐ HAFIÐ OFT UNNIÐ MEÐ HÚMOR OG ALVÖRU Í SENN, ER HÚMORINN MEÐVITAÐ PÓLITÍSKT TÆKI EÐA EÐLILEGUR HLUTI AF YKKAR TJÁNINGU?

Við erum bara að vera við sjálfar í vinnunni, og okkur þykir oftast gaman að gera það sem við erum að gera. Það kemur stundum í gegn. En við erum líka meðvitaðar um að húmor er mikilvægur miðill til að koma sjónarmiðum sínum á framfæri í myndlistinni.

ÞIÐ NOTIÐ VEIÐARFÆRANET, NÆLONSOCKA OG SLÆÐUR SEM EFNIVIÐ. HVERNIG TENGJAST ÞESSI EFNI LÍKAMANUM, FEMINÍSKRI SÖGU OG PÓLITÍK SAMTÍMANS Í YKKAR AUGUM?

Þetta er mjög stór spurning. Nælonsokkar og slæður tengjast kvenlíkamanum sterkum böndum. Slæðan hefur fylgt konunni frá örófi alda sem skýli, skjól og fylgihlutur, bæði skart og trúarlegur efnisbútur sem hefur á síðustu árum orðið hluti af pólitískum deilum. Nælonsokkarnir eru meira fegurðartákn, en líka tól til að móta líkama kvenna og setja fram ákveðna hugmynd um útlit og hegðun: hárlausir leggir, inn með magann, út og upp með rassinn. Veiðarfæranetið er líka úr næloni og með möskva líkt og netasokkabuxur, en tengist meira klassískum karlageira, eins og sjómennsku — en líka alls konar kerfum og valdastrúktúrum.

ÞIÐ HAFIÐ ALLTAF SPEGLAÐ SAMTÍMANN Á YKKAR EIGIN HÁTT. HVERNIG FINNST YKKUR HLUTVERK LISTAMANNSINS HAFA BREYST FRÁ ÞVÍ ÞIÐ BYRJUÐUÐ?

Þegar við vorum nýútskrifaðar, rétt rúmlega tvítugar, fannst okkur listasenan svolítið kallaleg, alvarleg og mínimalísk. Þannig að bara með því að vera við sjálfar, ungar konur að vinna með það sem okkur fannst spennandi, var ákveðin ögrun í sjálfu sér.
Núna erum við sjálfar orðnar þessi eldri sena, ráðsettar á þægilegum skrifstofustólum að svara tölvupóstum, en samt ennþá að gera það sem okkur finnst spennandi.

HVAÐ HVETUR YKKUR ÁFRAM Í DAG OG HVAÐ ER ÞAÐ SEM KALLAR Á YKKUR NÆST?

Myndlistin sjálf er það sem hvetur okkur áfram, að skapa, nota hugann og hendurnar, verkfræði ömmunnar og okkar sjálfra, vera forvitnar og komast að einhverju nýju með listagyðjuna á öxlinni.

HVAÐ ER NÆST Á DÖFINNI?

Við erum að sýna Flökkusinfóníuna í Scandinavia House í New York fram í febrúar. Næsta verkefni er svo að takast á við eigin verk síðustu ára í gegnum skemmtilegan leik í samstarfi við alþjóðleg ljóðskáld, nokkurs konar blint stefnumót við verk síðustu ára.