Á sýningunni nálgast myndlistarmennirnir Brynhildur Þorgeirsdóttir, Geirþrúður Einarsdóttir og Lilý Erla Adamsdóttir viðfangsefni sín á fjölbreyttan hátt með ólíkri efnisgerð og hugsun, sem tengjast þó öll náttúrunni. Þá er efniviður listamannanna einkennandi fyrir listsköpun þeirra.
Brynhildur Þorgeirsdóttir hefur alla tíð unnið með steinsteypu og gler. Í skúlptúrum sínum, sem eru steyptir með steinsteypu, myndast samtal á milli glersins og sandsins því form glersins leiðir áfram form steypunnar. Þannig lætur hún efnið ráða ferlinu og leyfir verkinu að tala til sín. Hún steypir gler í sand eins og hraunflæði og blæs í gler eins og planta sem vex. Brynhildur hermir ekki eftir náttúrunni, hún vinnur einfaldlega eins og hún.
Verk Geirþrúðar Einarsdóttur eru þrívíð málverk þar sem hún mótar form fjallstinda á hör og bómullarstriga. Verkin eru sniðin með nákvæmum hætti þar sem mismunandi lög og efni búa til þrívídd í verkum hennar. Í einstaka verkum bregða fyrir sprungur í fjöllunum og hreinum línum sem brjóta upp myndflötinn. Þá saumar Geirþrúður einnig í sum verkanna með örfínum tvinna sem verður eins og nokkurs konar blýantsteikning ofan á efninu. Það má því segja að verk Geirþrúðar séu allt í senn teikningar, skúlptúrar og málverk.
Lilý Erla Adamsdóttir notast við náttúrulegan efniðvið s.s. mohair og ull. Einkennast verk hennar af endurtekningu í línum, litum og lífrænum formum sem hreyfast eftir myndfletinum eins gróður, vatn eða jafnvel hraun. Yfirborð og áferð efniviðarins eru henni hugleikin en óræð formin eru merki um lífið sjálft og tákna samruna tveggja sjónarhorna. Skoðar hún handgerða endurtekningu, möguleika hennar og takmarkanir. Hvernig hið einstaka kallast á við fjöldann um leið og fjöldinn skapar einstakan samhljóm. Lilý talar ýmist um verkin sín sem loðin málverk eða dansandi útsaum.